Yıllar yıllar önce Urfa’da bir genç. Adı Ali Toprak.

Ali de her genç gibi o yıllar izlediği Türk filmlerinin büyüsüne kapılıyor.Bir gün kararını verip atlayıp trene Urfa’dan İstanbul’a göç ediyor. Haydarpaşa’ya indiğinde o klasik görüntü.. Elinde bir bavul bir saz ama cebinde para olmayan gidecek yeri de olmayan bir genç türkücü. Günlerce aç bilaç parklarda yatıyor. Bir gün Urfalı bir hemşehrisiyle tanışıyor ve onda kalmaya başlıyor bir süre.
Bir sabah yanında kaldığı adamın dükkanının önündeki bir evde oturan bir kız görüyor. Bir zaman bu kızı izliyor bakışmalar karşılaşmalar derken aşık oluyor Ali. Gidip söyleyemiyor utanıyor ve bir gün bir mektup yazıyor kıza. Bir sabah gidip kızın eline tutuşturuyor mektubunu. Ama kız önce bir mektuba bakıyor bir Ali’ye.
Ve ‘SEN KİMSİN Kİ SOKAK ÇOÇUĞU GİBİSİN’ diyerek mektubu daha hiç açıp okumadan yırtıp atıyor yere ve gidiyor. Ali öylece kalıyor sokağın ortasında. O esnada oradan geçen çöpçüler de mektup parçalarını süpürüp sokağı temizliyorlar. Çok ağlıyor Ali günlerce. Sonra o bizim daha sonradan Erkin Koray’dan duymaya alışacağımız ‘Kör Olası Çöpçüler Aşkımı Süpürmüşler’ i yazıyor. Bu şarkıyla gidiyor Unkapanına.Önceleri kimse şarkıyı dinlemiyor ve şans vermiyor Ali’ye. Daha sonra yine bir Urfalı yapımcı elinden tutuyor Ali’nin ve Ali bir gün sonra Orhan Gencebay ile tanışıyor.Orhan Baba şarkıya bayılıyor ve albüm kaydında elektro bağlamayı bizzat kendisi çalarak destek oluyor.

Ali ve şarkısı o günden sonra bomba gibi patlıyor. Ali de o sevdiği kızın kendisine ettiği hakarete inat adını SOKAK ÇOCUĞU ALİ olarak lanse ediyor. Sonraki albümlerinde Ali’ye vokallik yapmak isteyen bir sürü genç kız birbiriyle kapışıyor. Bu kızlardan iki tanesi sonradan çok iyi tanıyacağımız ve çok meşhur olacak iki kızcağız. Nükhet Duru ve Esengül..

Ama bir gün sebebi bilinmeyen bir şekilde Ali herşeye tövbe edip kendi deyimiyle ‘Şarkıcılık Batağı’ndan kurtulup Urfa’ya geri dönüyor.Ve halen Urfa’da kendi bestelediği ilahileri seslendirmektedir..